Wspinamy się - po co?

i ich wartości sportowej: wytyczenie i pierwsze przejście zupełnie nowej drogi, zwłaszcza w miejscu które było celem nieudanych prób ze strony innych wspinaczy przechodzenie starych dróg nowymi, trudniejszymi i bardziej zbliżo

Wspinamy się - po co?

Wspinaczka skalna

W tradycyjnej wspinaczce w górach wspinacze nie konkurują ze sobą bezpośrednio na jednej drodze, lecz gromadzą osiągnięcia, do których zaliczają się, w kolejności ich wartości sportowej:

wytyczenie i pierwsze przejście zupełnie nowej drogi, zwłaszcza w miejscu które było celem nieudanych prób ze strony innych wspinaczy
przechodzenie starych dróg nowymi, trudniejszymi i bardziej zbliżonymi do linii prostej wariantami ? tzw. "prostowanie dróg",
przejście dróg w lepszym od poprzedników stylu (tzw. poprawienie stylu przejścia) ? w tym m.in. "odhaczenie drogi" ? czyli klasyczne przejście drogi pokonywanej niegdyś jedynie techniką hakową,
drugie i trzecie przejście trudnej drogi, wytyczonej i poprowadzonej po raz pierwszy przez kogoś innego
przejście drogi w znacznie krótszym czasie, niż zrobili to poprzednicy ? dotyczy to jednak tylko dróg długich, wymagających wielodniowej lub co najmniej wielogodzinnej wspinaczki.
Każde z tych osiągnięć ma tym większą wartość, im trudniejsza i dłuższa była droga. Ponieważ trudno jest obiektywnie zmierzyć wartość osiągnięć wspinaczkowych mogących być przedmiotem rywalizacji o charakterze sportowym, wielu wspinaczy nie uważa uprawianej przez siebie działalności za sport. O wartości wybitnego osiągnięcia wspinaczkowego świadczy przede wszystkim to, jak niewielu innych wspinaczy byłoby w stanie powtórzyć dany wyczyn.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka_skalna


Asekuracja własna - definicja

Asekuracja własna (inaczej tradycyjna) ? jest to rodzaj asekuracji we wspinaniu polegający na stosowaniu własnych, samodzielnie instalowanych punktów asekuracyjnych, w odróżnieniu od punktów zamontowanych w skale na stałe.

Podczas pokonywania drogi wspinaczkowej z własną asekuracją, prowadzący osadza przeloty i wpina do nich linę za pośrednictwem ekspresów lub karabinków. Po zakończeniu prowadzenia, przeloty te są demontowane ? bądź przez drugiego, bądź ze zjazdu.

Drogi skałkowe pokonywane w całości z asekuracją własną są żargonowo nazywane tradami (od Trad., z angielskiego Traditional climbing) lub drogami dla smakoszy (DDS). Przeciwieństwem takich dróg są drogi obite, wyposażone w komplet stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity, ringi lub stałe haki. Kompromisem pomiędzy tymi rodzajami dróg jest asekuracja mieszana, polegająca na umieszczeniu stałych przelotów jedynie w miejscach nieasekurowalnych tradycyjnie ? pozostałe przeloty należy osadzać samodzielnie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna


O technice asekuracji

Wspinanie z własną asekuracją wymaga znacznie większego doświadczenia niż wspinaczka sportowa. Prócz umiejętności wspinaczkowych wymagana jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych.

Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skalnych, a także pętli zakładanych na turniczki lub duże bloki skalne, względnie przeciąganych przez skalne ucha. Poprawnie osadzony przelot powinien wytrzymać udar dużej siły działającej z określonego kierunku przy ewentualnym odpadnięciu, a ponadto nie powinien wypaść przy lekkich szarpnięciach w szerszym zakresie kierunków, związanych z ruchem liny przy wspinaniu się ponad osadzonym przelotem. Osadzanie kości w szczelinie skalnej w taki sposób, by ograniczyć ryzyko przypadkowego wypadnięcia, nazywane jest zacieraniem. Do wyjmowania zatartych kości (a także głęboko wsuniętych friendów) używa się jebadełka. Do przenoszenia dużej ilości szpeju, nieodłącznie towarzyszącemu wspinaczce z własną asekuracją, używa się szpejarek.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna